De avond werd georganiseerd door een betrokken team: Marja (manager zorg), Irene (KVP), Suzanne (GV’er nachtdienst), Karin (BO), contactverzorgenden Els en Michelle, en José (GV’er). Sharon, coach on the job, keek met trots toe hoe collega’s hun verhaal deden.
Zorg met hart en ziel
Marja gaf meteen de ernst van de situatie aan: ‘Het water staat ons aan de lippen.’ Ze vertelde over de vacatures, het stoppen met zzp’ers en de toenemende zorgzwaarte. Collega’s deelden hun ervaringen, met voorbeelden uit de praktijk. Familieleden zagen en voelden: hier wordt keihard gewerkt, met liefde en aandacht.
Suzanne gaf een inkijkje in de nachtdienst, waarin bewoners soms vier tot vijf keer per nacht wakker worden. Soms pakt ze een fotoalbum van een bewoner erbij om samen door te nemen. Dit werd meteen een oproep aan de familie: help mee zo’n fotoalbum te maken, mét namen erbij. Zo kunnen we er samen over praten. De reacties waren ontroerend.
Een dag in het leven van…
Karin gaf een inkijkje in de dag van de bewoners. Over samen koken, de geur van verse ingrediënten in plaats van kant-en-klaarmaaltijden, en hoe bewoners die dat nog kunnen, meehelpen in de keuken. Die kennis helpt om écht passende zorg te geven.
Irene sprak over de visie en strategie binnen Emmaus. Ze benadrukte het belang van Caren Zorgt: een plek waar familie praktische informatie kan delen, zoals een aankomende verjaardag of een kappersafspraak. Maar ook het levensverhaal van de naaste. ‘Wie was iemand vóór de dementie?’ Die kennis maakt het verschil in de zorg.
Van luisteren naar doen
De avond eindigde in kleine groepjes. Familieleden trokken vragen uit een potje, zoals: Wat kun jij als familie betekenen in het dagelijks leven van je naaste? Daarna vulden ze op een formulier in wat ze willen en kunnen doen.
Tot slot werd verwezen naar REIN, waar familieleden meer kunnen leren over dementie. Want begrijpen wat er gebeurt, helpt om dichterbij te komen.